Eerste dagen in het ziekenhuis.

Hoi allemaal,

Maandag was het dan zover. Ik ben begonnen in het Amana hospital. Ik was erg nerveus, maar dat hoort erbij. Om 7.00uur zijn Alexandia en ik vertrokken van huis. We hebben een dala-dala gepakt en om 8.00 uur waren we er. (het is maar 10 km!) De ene dag doe je er een half uur over en de andere dag ander half uur...
Het leek een beetje alsof niemand wist dat wij vandaag zouden komen. Achteraf bleek dat een verpleegkundige die deze dingen regelt nog op vakantie is, maar we hebben een beetje meegekeken.
Er was een groot verkeersongeluk gebeurt waarbij 5 mensen zijn om gekomen. Een aantal gewonden kwamen naar het Amana hospital. Ik ben naar een klein operatie kamertje geweest. Vies kamertje! Overal bloed op de grond en vies verband. Hier werd bij een man de tong gehecht. Deze lag bijna helemaal open! Stuk of 7/8 hechtingen hebben ze erin gezet. Het zag er heel pijnlijk uit en ze waren vergeten om het puntje van de tong te verdoven, maar daar moest wel een hechting in.
Nadat dit klaar was ben ik naar de observe room geweest. Eerst zal ik trouwens een beetje uitleggen hoe het systeem hier werk. Je komt naar het ziekenhuis en je betaald om een dokter te zien. Dan ga je in de rij wachten op een dokter. Alles gaat heel rustig aan hier. Als je bij de dokter bent geweest kom je met een gele-kaart waar de diagnose en behandeling opstaat naar de observe room. De verpleegkundigen vertellen wat je krijgt en als dat medicatie via infuus, injectie of inhalatie is dan moet dat door de patiënt/familie gehaald worden bij de apotheek in het ziekehuis. Er moet dan ook weer betaald worden. Als de spullen er zijn kan de behandeling beginnen. De observe room is voor mensen die maar kort hoeven te blijven. (een paar uur) Er zijn 2 bedden in deze kamer. en soms kig je dis met zijn tweeën op een bed. Daarnaast wordt er nog weleens een rolstoel of brancard bij in gereden. Zo zit het een beetje in elkaar.
In de observe room vandaag veel mensen gezien die bloed geprik moesten hebben en daarna vocht toegediend kregen. Als er bloedgeprikt moet worden doen ze dat gewoon met een venflon (infuusnaaldje), niet zoals in Nederland. Daarnaast halen ze dus gewoon het dopje van het buisje waar het bloed in moet eraf. Het is dan binnenin dus niet meer vacuum en steriel... Vandaag veel gekeken en 1 intramusculaire iniectie in een bil gegeven. Om 13.00uur zat onze dag erop en konden we naar huis. Was ook lang genoeg. We moeten een witte doktersjas dragen wat erg warm is en ze nemen hier geen pauze... Oja en in zo'n observe room zitten geen ramen, dus er vliegt zo af en toe vogeltje door de kamer... Heel raar om dat zo de eerste keer te zien.
Thuis even wat gegeten en omgekleed en toen naar een fitness 'resort' geweest. Mooi is het hier!! Fitness ruimte, zwembad en dat aan de zee! Er komen hier meer vrijwilligers dus hebben we maar een abonnementje genomen.
Dinsdag en woensdag was het een beetje hetzelfde in het ziekenhuis. Ik heb dinsdag wel mijn eerste veflon gezet!!:-) Spannend, want ik had het alleen op school op een pop gedaan. Maar het ging goed!

Projects-abroad organiseerd minimaal 2 keer per iets. Zo zijn we dinsdag wezen beachevolleyballen met alle vrijwilligers. (zo'n 25 mensen) Hierna zijn we nog met zijn 15 naar een sushi bar geweest om lekker wat te eten.
Donderdag had Projects-abroad een medical outreach georganiseerd. Om 8.30 uur hebben we ons met 9 vrijwilligers verzameld. Samen met Godwin en een arts zijn we naar een school geweest. Toen we daar aan kwamen, renden alle kinderen op ons af. Je kon niet van 1 iemand een foto maken, want dan kwam er een hele bubs op je afgerend. We hebben samen met een verpleegkundige alle kinderen onderzocht. De tanden, het hoofd om te kijken of er schimmelplekjes zijn en de armen op verdachte plekjes. Veel kinderen hebben een slecht gebit, zwarte of afgebroken tanden. Veel werden er dus doorgestuurd naar de tandarts.
Nadat we alle kinderen hadden onderzocht moesten we wachten op de arts, dus hebben we de kinderen vermaakt. Foto's gemaakt, hoofd schouders knie en teen en high fiven. Zo enthausiast al die kinderen!

Zo dat was mijn eerste week in het ziekenhuis.
Helaas wil het met de foto's nog niet lukken. Komt ook omdat internet hier heel langzaam is. Maar ik ga er proberen wat op te verzinnen.

Tot de volgende keer!!
Groetjes!!